مقایسه سهولت لوله‌گذاری داخل تراشه به دو روش بی‌هوشی با و بدون استفاده از سوکسینیل‌کولین در بیماران مسن

سابقه و هدف: لوله گذاری داخل تراشه از راه دهان روشی معمول، برای حفظ و اداره راه هوایی در مواقع بحرانی بوده و نیز جهت برقراری راه هوایی در مورد انواع جراحی‌ها در اتاق های عمل به کار می رود. برای انجام آن ابتدا یک داروی بی‌هوش‌کننده سریع الاثر به طریق داخل وریدی تجویز، تهویه با ماسک برقرار و سپس یک شل‌کننده عضلانی سریع الاثر جهت سهولت لوله گذاری تزریق می شود. متداول‌ترین شل کننده عضلانی در این مورد سوکسامتونیوم کلراید است. نظر بر این‌که این دارو و سایر داروهای شل‌کننده عضلانی دارای اثرات جانبی چندی می‌باشند که در برخی مواقع لزوم استفاده از روش جایگزین دیگر در مورد آن احساس می شود، لازم دیدیم مطالعه حاضر را جهت ارائه روشی برای لوله‌گذاری داخل تراشه بدون استفاده از شل کننده عضلانی به انجام برسانیم تا در مواقع مورد نیاز بتوانیم این روش را با اطمینان به‌کار گیریم. مواد و روش‌ها: این بررسی یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور می باشد که پس از اخذ موافقت از کمیته اخلاقی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در مورد 150 بیمار مسن در دو گروه و در مرکز آموزشی درمانی چشم نیکوکاری انجام گرفت. بیماران در این مطالعه، الکتیو بوده و روش بی‌هوشی در هر دو گروه عمومی، هم‌راه با لوله‌گذاری داخل تراشه بود. در این مطالعه بیماران دارای وضعیت فیزیکی II وASA I (American society of anesthesiologists) بوده و دارای راه هوایی درجه یک مالامپاتی بودند. داروهای مورد استفاده در گروه آزمون عبارت بود از: لیدوکائین 5/1-1 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم، میدازولام 1 میلی‌گرم، آلفنتانیل 30 میکروگرم به ازای کیلوگرم و پروپوفول 2 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم. در گروه کنترل از داروهای مشابه و با مقدار برابر استفاده شد، تنها تفاوت تزریق سوکسینیل‌کولین 5/1- 1 میلی‌گرم به ازای کیلوگرم و عدم تجویز ضددرد بود. داروهای بی‌هوشی بیماران هر دو گروه توسط یک متخصص بی‌هوشی تزریق و به‌وسیله متخصص بی‌هوشی دیگر که اطلاعی از نوع داروها و نتیجه ارزیابی راه هوایی نداشت، لوله‌گذاری انجام شد. زمان کاهش هوشیاری، شلی فک تحتانی، چگونگی تهویه، نمای طناب‌های صوتی، واکنش حرکتی بیمار و طول مدت لارنگوسکوپی از موارد قابل ثبت بودند. در این مطالعه داده‌ها توسط پرسش‌نامه، جمع‌آوری گردید و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و با روش‌های آماری استنباطی و توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 7/51 درصد از بیماران مذکر و 3/48 درصد آن‌ها مؤنث بودند، میانگین سن بیماران، 06/12  19/61 سال و میانگین وزن آن‌ها 06/1 59 کیلوگرم گزارش گردید. 45 درصد بیماران سابقه بی‌هوشی و جراحی داشته، اما هیچ‌کدام سابقه لوله‌گذاری مشکل نداشتند. 7/26 درصد دارای وضعیت فیزیکی I و 3/73 درصد دارای وضعیت فیزیکی II بودند. اکستانسیون سر در هر دو گروه قابل انجام و باز شدگی دهان در تمام بیماران بیش از 40 میلی‌متر بود. در گروه آزمون، کاهش هوشیاری در 35 درصد موارد در کم‌تر از یک دقیقه و در 7/1 در صد در بیش‌تر از دو دقیقه گزارش شد, که با گروه کنترل اختلاف معنی‌داری نداشت. شلی فک در گروه آزمون 7/86 درصد در حد عالی و ونتیلاسیون در 5/94 درصد آسان بود, این مقیاس در مورد گروه کنترل 2/98 درصد بود. ونتیلاسیون در گروه کنترل در تمام بیماران آسان گزارش گردید. نمای تارهای صوتی در گروه آزمون 2/91 درصد کامل و باز بود و در گروه کنترل این مورد 94 درصد بود )05/0 (p